در این آزمایش دو گروه از بچه ماهیان آمور پرورش یافته با غذای طبیعی استخر که یک گروه به صورت توام با بچه ماهیان کپور و یک گروه به صورت خالص در حوضچه پرورش قرار گرفته بودند، با یک غذای شناور جدید (خرده های نان) تغذیه شدند و زمان شروع غذاگیری آنها با هم مقایسه شد. همچنین در دو گروه دیگر از همین بچه ماهیان که به دو سری آکواریوم منتقل و تنها یک گروه از آنها امکان مشاهده گروه کپور مجاور خود را در هنگام غذاگیری داشت، زمان شروع غذاگیری با غذای جدید غوطه ور (پلت دست ساز) مقایسه شد. بچه ماهیان کپور به طور کلی این غذاهای جدید را زودتر می گرفتند و مشاهده و یا توام شدن بچه ماهیان آمور با آنها باعث می شد تا آموزش غذاگیری یک گروه از ماهیان آمور نسبت به گروه دیگر ممکن گردد. از گروه های آزمایشی آمور توام با بچه ماهیان کپور 80 درصد و از گروه آزمایشی آمور خالص 53 درصد در 5 روز اول آزمایش شروع به گرفتن غذای شناور کردند. برای اکواریوم های ماهیان آمور مجاور کپور نسبت به غیر مجاور با آنها، این مقادیر به ترتیب 65 درصد و 20 درصد بود. در اکواریوم هایی که بچه ماهیان آمور مجاور کپورها بودند روند غذاگیری پلت های غوطه ور حتی 48 ساعت زودتر از گروه دیگر شروع شد. این آزمایش نشان داد که بچه ماهیان آموری که توام با کپورها بوده و یا روند غذاگیری آنها را مشاهده کرده بودند مستعد یادگیری مشاهده ای در رفتارهای غذایی شان هستند.

پژوهش حاضر به منظور ارزیابی اثرات نانو ذرات اکسید مس (با اندازه nm50) و سولفات مس آبدار به عنوان ضد عفونی کننده، بر شاخص های رشد و آبشش ماهی آمور یا کپور علفخوار (Ctenopharyngodon idella)، انجام شد. به این منظور 200 قطعه بچه ماهی (با میانگین وزن 5/0± 5/4 گرم)، به مدت 30 روز درگروه های شاهد و تیمارهای سولفات مس با غلظتهای 1و 5/1 میلی گرم در لیتر و نانو اکسید مس با غلظتهای 100 و 200 میلی گرم در لیتردر سه تکرار نگهداری و با خوراک بیومار مخصوص کپور تغذیه شدند، در روزهای پنج، ده، بیست و سی، پس از مواجهه نمونه برداری انجام شد، شاخص های رشد و مشاهدات میکروسکوپیک آبششماهیان مورد مقایسه قرار گرفت. درگروه های سولفات مس 5/1 میلی گرم در لیتر و نانو ذره اکسید مس200 میلی گرم در لیتر رشد ویژه، شاخص وضعیت، میانگین وزن و درصد بازماندگی از سایرگروه ها کمتر بود (05/0 (p

ماهی آمور به همراه سایر کپور ماهیان در استخرهای خاکی پرورش داده می شود. کشت توام این ماهی موجب مصرف این ماهی از غذای پلت کپور می گردد. تحقیق فوق به منظور بررسی اثرات مصرف پلت بر پارامترهای رشد، میزان تلفات و وضعیت ریخت شناسی گوارش میباشد. این آزمایش با استفاده از بچه ماهیان آمور به وزن متوسط اولیه و انحراف معیار 0.036 ± 1.17 انجام شد. بچه ماهیان بصورت تصادفی در گروه 40 تایی در 6 آکواریوم توزیع شدند. در این تحقیق دو تیمار غذای علفی و غذای پلتی هر کدام با سه تکرار در نظر گرفته شد. غذا دهی ماهیان در دو نوبت صبح و بعدازظهر بصورت اشباع انجام شد. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که تغذیه بچه ماهیان آمور از غذای پلت باعث بهبود فاکتورهای مربوط به رشد مانند وزن نهایی، رشد و درصد رشد روزانه و همچنین موجب کاهش تلفات در این ماهی ها در مقایسه با غذای علفی شده است (P<0.05). نسبت وزن روده در ماهیان تغذیه شده از غذای گیاهی به وزن بدن در مقایسه با ماهی های که غذای پلت مصرف کرده بودند بیشتر بود (P<0.05). استفاده از غذای پلت همچنین افزایش چربی بدن را به دنبال داشته است ((P<0.05. این تحقیق نشان داد که ماهی آمور توانایی استفاده از غذای پلت را برای رشد و نمو دارد، اگرچه استفاده از آن باعث بروز تغییراتی در دستگاه گوارش و ترکیب شیمیایی بدن در مقایسه با غذای گیاهی می گردد.

در این مطالعه پراکنش، تراکم و میزان توده زنده ماهیان جوان آب های ساحلی استان خوزستان واقع در شمال غربی خلیج فارس بین دی ماه 1385 تا آذر ماه 1386 مورد بررسی قرار گرفت. نمونه برداری به صورت ماهیانه از 10 نقطه از آبهای خوزستان شامل 5 نمونه برداری در بخش غربی منطقه و 5 نمونه برداری در بخش شرقی منطقه با استفاده از تور ترال با قطر چشمه 24 میلیمتری که توسط شناور 360 اسب بخاری کشیده می شد انجام گرفت. نقشه پراکنش گونه های غالب، همچنین توده زنده و صید به ازای واحد سطح (CPUA) برای ماهیان جوان منطقه به دست آمد. بیشترین مقدار CPUA در مهر ماه برابر 629 کیلوگرم در کیلومتر مربع و کمترین مقدار آن در آذرماه با 76 کیلوگرم در کیلومتر مربع به دست آمد. بیشترین میزان توده زنده ماهیان جوان در تابستان و اوایل پاییز تخمین زده شد. نتایج آزمون آنالیز همبستگی بین نتایج حاصله و عوامل محیطی نشان دهنده رابطه معنی دار بین شوری و تعداد گونه ها در هر ماه و همچنین رابطه معنی دار بین دما و توده زنده ماهیان جوان بود که تایید کننده نقش عوامل محیطی در پراکنش ماهیان به ویژه در مراحل اولیه دوره زندگی می باشد.

اثر تعداد دفعات تغذیه روی میزان رشد، ضریب تبدیل غذایی و بازماندگی بچه فیل ماهیان (Huso huso) زیر یکسال در دو فاز مطالعاتی در سال 1381 ارزیابی و بررسی شد. در فاز اول 360 عدد بچه فیل ماهی با وزن متوسط 0.32±20.51 گرم به مدت 60 روز و در فاز دوم 180 عدد بچه فیل ماهی با وزن متوسط 1.18±77.55 گرم به مدت 95 روز در حوضچه های فایبرگلاس 500 لیتری با دبی آب 0.2 لیتر در ثانیه در شرایط یکسان پرورشی (اکسیژن محلول، نور، شدت جریان آب و...) مورد بررسی قرار گرفت. هر فاز دارای 3 تیمار (با دفعات مختلف غذادهی، 3، 5 و 8 بار در روز) و هر تیمار با 3 تکرار بود. نتایج یافته ها در فاز اول مطالعه حاکی از آن بود که هر چند با افزایش دفعات غذادهی میزان رشد و نمو، درصد افزایش وزن بدن و شاخص رشد ویژه افزایش و ضریب تبدیل غذایی کاهش می یابد ولی در هر 3 گروه مورد مطالعه اختلاف معنی داری مشاهده نشد (P>0.05). در صورتیکه در فاز دوم مطالعه بر اساس تغییرات بدست آمده از فاکتورهای مورد مطالعه (طول، وزن و ضریب تبدیل غذا) در دوره اولیه و نهایی بیومتری مشخص گردید که تیمار شماره 3 (با دفعات غذادهی 8 بار در شبانه روز) متمایز از سایر تیمارها بود (P<0.05). این تحقیق نشان داد که تاثیر دفعات غذادهی روی رشد، مصرف مواد مغذی و رفتار اجتماعی هر ماهی اجتناب ناپذیر است.

به منظور بررسی عملکرد پرورش توام ماهی انجک (Schizothorax zarudnyi) با کپور ماهیان چینی (فیتوفاگ، سرگنده، آمور) این ماهی با تراکم متداول (3000 عدد در هکتار) از تیر ماه 1384 تا آبان ماه 1385 در مرکز تکثیر و پرورش ماهیان گرمابی زهک در زابل پرورش داده شد. ترکیب کشت متداول بچه کپور ماهیان چینی به ترتیب، فیتوفاگ %65، کپورمعمولی %20، سرگنده %5 و آمور %10 بود. پرورش در 3 استخر طرح و 3 استخر شاهد به مساحت 3500 مترمربع (حدود 1.3 هکتار) با تراکم 1100 عدد انجام گردید. ماهی انجک با تراکم 220 عدد در هر استخر به ترکیب کشت توام کپور ماهیان چینی (جایگزین کپور معمولی) اضافه گردید و در طول دوره پرورش عوامل فیزیکی و شیمیایی مهم آب اندازه گیری شد. نرخ بازماندگی ماهی انجک و کپور ماهیان چینی بترتیب 69.1 و 85.8 درصد بود. بچه ماهیان انجک از وزن متوسط 40 گرم در ابتدای دوره پرورش به وزن متوسط 760.4±12 گرم در پایان دوره پرورش رسیدند. بررسی ها نشان داد که متوسط تولید ماهی کپور بیشتر از ماهی انجک بوده ولی تولیدات آمور در استخرهای طرح بیشتر از استخرهای شاهد بود. میانگین تولید کل ماهیان در کشت توام با ماهی انجک با کپور ماهیان چینی (استخرهای طرح) 1312 کیلوگرم در هکتار و در کشت کپور ماهیان چینی متداول (استخرهای شاهد) 1681 کیلوگرم در هکتار بود. با توجه به قیمت ماهی انجک در بازارهای محلی نسبت به ماهی کپور می توان تولید این ماهی را به مزرعه داران توصیه نمود.

ماهی سوف Sander lucioperca با کپور ماهیان چینی (فیتوفاگ، سرگنده، آمور و کپور معمولی) با  تراکم 3000 عدد در هکتار از اردیبهشت ماه تا آبان ماه 1383 در ایستگاه تحقیقات شیلاتی سفید رود پرورش داده شدند. ترکیب کشت بچه ماهیان چینی بترتیب فیتوفاگ 60 درصد، کپور معمولی 10 درصد، سرگنده 10 درصد و آمور 20 درصد بود. ماهی سوف از خرداد ماه با تراکم 250 عدد در هکتار به ترکیب کشت  توام کپور ماهیان اضافه گردید. در طول دوره پرورش عوامل فیزیکی و شیمیایی مهم آب اندازه گیری شدند. نرخ بازماندگی ماهی سوف و کپور ماهیان چینی بترتیب 93.33 و 83.77 درصد بود. بچه ماهیان سوف از وزن متوسط 2.1±0.254 گرم در ابتدای دوره پرورش به وزن متوسط 54.40±13.23 گرم رسیدند. نتایج نشان داد که اختلاف میانگین وزن نهایی کپور ماهیان چینی در کشت توام با ماهی سوف با کپور ماهیان چینی که بدون ماهی سوف بوده اند معنی دار بود (P<0.05). میانگین تولید کل ماهیان در کشت توام سوف با کپور ماهیان چینی 4446.66 کیلوگرم در هکتار و در کشت کپور ماهیان چینی بدون ماهی سوف (شاهد) 3212.8 کیلوگرم در هکتار بود.

تالاب انزلی دارای توان اکولوژیک بالا و شرایط مناسبی برای پرورش کپورماهیان چینی در کنار سایر گونه های موجود می باشد. هدف از این تحقیق، رهاسازی بچه ماهیان و صید مجدد چهار گونه فیتوفاگ، بیگ هد، آمور و کپور معمولی پس از یک دوره 7-4 ماهه و تعیین ضریب بازگشت آن ها می باشد. این تحقیق در بهار و تابستان 1384 با رهاکرد 2200000 قطعه از انواع کپور ماهیان با میانگین وزنی 2±30 گرم به بخش های غربی تالاب انزلی (مناطق آبکنار، ماهروزه و قرابا) در دو نوبت و طی 95 مرحله رهاسازی آغاز گردید. درصد رهاسازی از هر گونه عبارت از 48 درصد آمور، 8.5 درصد بیگ هد، 32.5 درصد فیتوفاگ و 11 درصد کپور بوده است. نمونه برداری به صورت دو بار در هفته و در طول 7 ماه صورت گرفت. وزن با دقت یک گرم و طول با دقت یک میلی متر اندازه گیری شد. جهت پردازش داده ها از نرم افزار Excel استفاده گردید. بیوماس نهایی محاسبه شده این چهار گونه معادل 3.4 تن ماهی آمور، 71.2 تن بیگ هد، 167.8 تن فیتوفاگ و 23.5 تن کپور بود. به طور کلی ایستگاه آبکنار از صید بالاتری نسبت به سایر ایستگاه ها برخوردار بود، زیرا حدود 48 درصد از بچه ماهیان در این منطقه رهاسازی شدند. میانگین طول و وزن ماهیان آمور 3±42 سانتی متر و 26±1121 گرم، میانگین طول و وزن ماهیان بیگ هد 2±47 سانتی متر و 42±1185 گرم، میانگین طول و وزن ماهیان فیتوفاگ 4±49 سانتی متر و 67±1168 گرم و میانگین طول و وزن ماهیان ماهیان کپور معمولی 3±38 سانتی متر و 35±1208 گرم به دست آمد. میزان ضریب بازگشت شیلاتی 10 درصد تعیین گردید.